IKONEN

Een ikoon is geen kunstvoorwerp. De afbeelding is er niet om te bewonderen, maar de persoon die is afgebeeld wil in relatie treden met degene die voor de ikoon staat. Wij kunnen door de ikoon in relatie treden met Christus, Maria of de Heilige. Het zien van de persoon is wederzijds. Er ontstaat een gesprek. Het kijken en gezien worden loopt uit op een gebed. In de orthodoxe traditie is de ikoon niet een plaatje van een heilige: de persoon op de ikoon is werkelijk aanwezig in de ruimte waar hij hangt of staat. Deze aanwezigheid is vergelijkbaar met de aanwezigheid van Christus in de geconsacreerde hostie in de eucharistie. Deze aanwezigheid kan bij het bidden voor een een ikoon heel direct en confronterend zijn. En het kan vertrouwen opwekken en overgave. Op den duur wordt de ikoon heel vertrouwd, wanneer de afgebeelde persoon ons dagelijks gadeslaat in ons gewone doen. Een ikoonafbeelding kan ons helpen op onze weg naar de Vader.
Wat is het verschil met de beelden zoals wij die kennen? De traditie van het geschilderde beeld is ouder dan het gesneden of gegoten beeld. De schilders van ikonen volgen niet hun eigen artistieke inspiratie, maar baseren zich op voorbeelden die hen zijn overgeleverd. De afbeeldingen gaan vaak terug op legendes die verwijzen naar de authentieke gelaatstrekken van bijvoorbeeld Maria of Christus. Zo is er een verhaal dat vertelt dat de Heilige Evangelist Lucas Maria heeft geschilderd. Ook zijn er verschillende tradities over het gelaat van Christus. De belangrijkste daarvan is de legende van Koning Abgar. Klik hier voor de fotovideo over Het onstaan van Het Mandylion en de legende van Koning Abdgar.

Een ikoon wordt op een geprepareerde houten plank geschilderd met verf die gemaakt wordt van pigmenten en een emulsie van eigeel, azijn en water. Een fotovideo  toont u  dit proces van houten plank tot geschilderde Christusikoon.